Կյանքը լի է ցավով,տառապանքով,դժբախտություններով.բայց մեկտեղ կյանքն այնքան քաղցր,հաճելի ու հիանալի է:Երբեմն տխրության և հոգեկան ծանր վիճակում հայտնված մարդուն թվում է,թե ամեն ինչ ավարտվել է,երբ մարդն ունենում է անդառնալի կորուստ, թվում է, որ նա չի կարող ոտքի կանգնել և շարունակել ապրել,բայց...
Ժամանակի ընթացքում ինչքան էլ ցավը խորն է լինում միևնույնն է բթանում և սպիանում է...Որոշ մարդիկ կարծելով, թե այս ամենը իրենց վերջն է` կյանքին վերջ են տալիս չմտածելով,որ ոչինչ չեն փոխում...միայն այդքան քաղցր կյանքը դեռ չվայելած հեռանում են կայնքից:Միթե հիմարություն չէ այս ամենը:
Եթե մարդիկ հեռանում են կյանքից ուրեմն այդպիսինն է նրանց ճակատագիրը:Աստված է որոշում այն և մարդն այստեղ անկարող է...
Եվ եկեք հաշտվենք այդ մտքի հետ և չփորձենք հիմարություն թույլ տալ...որովհետև երբ փոշմանենք,արդեն ուշ կլինի և իրավիճակը փրկել հնարավոր չի լինի:
հիշենք մի բան,որ կյանքում ամեն ինչ անցողիկ է:Եթե ես այսoր վիճել եմ ընկերուհուս կամ ծնողներիս հետ ապա որոոշ ժամանակ անց այն կանցնի:Եթե դու ունես ընտանիք ընկերներ,սիրած էակ և վերջապես խոսելու,քայլելու,լսելու և ապրելու հնարաորություն մի պահ մտածի´ր...կան մարդիկ ովքեր չունեն այդ ամենը և փորձիր գնահատել ունեցածդ:Մի դժգոհի´ր, որ չունես շքեղ զարդեր,մեքենա,մի պահ մտածիր ,որ աստված քեզ տվել է քայլելու ընդունակություն ապա օգտագործիր այն:Մի´ դժգոհիր, այլապես կզրկվես դրանից ևս:
Երբ ունես երազանքներ և դրանք չեն կատարվում մի´ նեղսրտիր և ամբողջ օրը տխուր անցկացնելով փչացրու քեզ շրջապատող մարդկանց տրամադրությունը,ուղղակի երազիր և բաց թող երազանքդ երկինք,և հավատա որ այն կկատարվի մոտ ապաագայում:Եվ իրոք Կկատարվի...
No comments:
Post a Comment